Onze vaste schuld ten behoeve van algemene financiering bedraagt per 1 januari 2020 € 430 miljoen. Doordat in 2019 drie leningen afliepen voor een bedrag van in totaal € 40 miljoen en er 4 nieuwe leningen van ieder € 10 miljoen zijn aangetrokken, is de omvang van de leningenportefeuille gelijk gebleven ten opzichte van het begin van het jaar.

Bij het aantrekken van leningen moet er een goede balans zijn tussen zo gunstig mogelijke rentetarieven en het beperken van de risico’s. Wanneer alleen wordt gekeken naar het korte termijn belang van lage rentetarieven, zou zoveel mogelijk met kortlopende leningen worden gefinancierd. Het verschil tussen de rente op kortlopende en langlopende financiering bedraagt op dit moment bijna 1,5%. Bij een stijging van de marktrente zorgt deze aanpak echter voor een enorme toename van de rentelasten en dus voor een hoog risico.

In verband met dit risico zijn regels opgesteld voor het financieringsgedrag van gemeentes. Dit is vastgelegd in de Wet financiering decentrale overheden. Deze wetgeving stelt een maximum aan de hoeveelheid kortlopende leningen die mag worden aangetrokken en aan het deel van de leningen dat in een jaar mag worden geherfinancierd. Ook wordt aan gemeentes opgelegd dat overtollige (liquide) middelen alleen mogen worden belegd bij het Rijk, het zogeheten schatkistbankieren. Hieronder wordt aangegeven in hoeverre aan deze regels is voldaan.

Een visie omtrent de renteontwikkelingen van de korte en lange termijn rente is een voorwaarde om de treasury functie te kunnen uitoefenen. Deze rentevisie waarop treasury haar financierings- en beleggingsbeslissingen fundeert, hangt af van een groot aantal factoren. Voorbeelden zijn macro-economische ontwikkelingen met betrekking tot het Bruto Nationaal Product (BNP), betalingsbalans, economische groei, inflatie, consumentenvertrouwen, werkeloosheidscijfers, oorlogsdreiging, politieke spanning en vooral de rentevisie van grootbanken.

De Europese Centrale Bank (ECB) voert het monetaire beleid uit voor het Euro-gebied en heeft als belangrijkste taak het in de hand houden van de inflatie. Een belangrijk instrument dat de ECB tot zijn beschikking heeft is de herfinancieringsrente, waarmee de marktrente beïnvloed wordt. In 2019 is de herfinancieringsrente ongewijzigd, sinds 16 maart 2016 bedraagt deze 0,00%. De depositorente, de rente die de ECB vergoedt op tegoeden die banken bij de ECB aanhouden, is vanaf 12 september 2019 verlaagd van -0,40% naar -0,50%.

Het 1-maands euribor tarief, dat een maatstaf is voor de rekening-courantrente, is in 2019 iets verlaagd naar
-0,44%. De 10-jarige benchmarkrente is fors gedaald van 0,84% naar 0,21%. Onder normale omstandigheden was dit het niveau waarop gemeenten tienjarige leningen konden aantrekken. Als gevolg van de kredietcrisis wordt door de banken op dit tarief echter een liquiditeitspremie gezet. Door de relatief lage benchmarkrente zijn de negatieve gevolgen van deze opslag beperkt gebleven, maar naar verwachting zal er voorlopig wel sprake blijven van een opslag op de benchmarktarieven.

Ten behoeve van een stabiel begrotingsbeeld houden wij vast aan de bestendige gedragslijn van interne renteverrekening. De ontwikkeling van bovengenoemde percentages hebben dan ook geen directe invloed op alle afzonderlijke rentegevoelige begrotingsposten (reserves, voorzieningen, geactiveerde kosten).